Το παιδί, τη στιγμή που έρχεται στον κόσμο, κλαίει. Γύρω του οι ευτυχισμένοι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι, χαμογελούν.
Οταν όμως έρχεται εκείνη η ώρα, η ώρα του θανάτου, είναι οι συγγενείς και οι φίλοι που κλαίνε…
Υπάρχουν όμως, κάποιοι άτυχοι, που η μοίρα τους έταξε να κλαίνε και να πονούν για χρόνια.
Είναι οι καρκινοπαθείς και άλλοι πάσχοντες από ανίατες αρρώστιες.
Καρκινοπαθής και η σύζυγος μου, Δώρα Αντιόχου, βρέθηκε να παλεύει με το θεριό,με πόνους αβάσταχτους.
Τότε ήταν που βρέθηκε κοντά μας και στάθηκε δίπλα μας Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α, η Καθηγήτρια Κα Βαδαλούκα.και το Κέντρο Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας της Αναισθησιολογικής κλινικής του Αρεταίειου Νοσοκομείου και η υπεύθυνη Αν, Καθηγήτρια κα Τσαρουχά.
Με ανθρωπιά και επιστημονική επάρκεια, συνταγογράφησε τα κατάλληλα φάρμακα και ο πόνος τιθασεύτηκε.
Στη συνέχεια ήρθε η τοποθέτηση της αντλίας πόνου και η ζωή της γυναίκας μου έγινε ανθρώπινη.
Όλο αυτό το διάστημα η Κα Βαδαλούκα και η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α., το Κέντρου Πόνου και η Καθηγήτρια κα Τσαρουχά ήταν δίπλα μας, 24 ώρες το 24ωρο.
Πώς να κλάψω αποχαιρετώντας την πολυαγαπημένη σύζυγό μου, όταν σκέφτομαι ότι λίγες ώρες πριν φύγει, η ΚΑ Βαδαλούκα και οι συνεργάτες έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά και απάλυναν τον πόνο της…
Επιστήμονες σαν τη ΚΑ Βαδαλούκα, την κα Τσαρουχά και τους συνεργάτες τους, δικαίως πρέπει
να λέγονται: Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Ι.
Χρέος της Πολιτείας είναι να σταθεί δίπλα στην ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. και το Κέντρο Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας της Αναισθησιολογικής κλινικής του Αρεταίειου Νοσοκομείου, να βοηθήσει το ΕΡΓΟ τους.
Το έχει ανάγκη η ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Το χρωστάμε σε όλους τους πονεμένους!
Με εκτίμηση,
Σωτήρης Τσουμάνης
ΒΥΡΩΝΑΣ
20-1-21
