Παγκόσμια Ημέρα Ξενώνων & Παρηγορικής Φροντίδας 2022
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
8 Οκτωβρίου 2022, Παγκόσμια Ημέρα Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας
Επουλώνοντας τις ψυχές και τις κοινότητες
από τις πληγές της πανδημίας και των πολέμων
Ο Πλανήτης πενθεί. Φέτος, στην Παγκόσμια Ημέρα Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας, καλούμε τις κυβερνήσεις, τους φορείς χάραξης πολιτικής και τους παρόχους υπηρεσιών να δώσουν προτεραιότητα και να εφαρμόσουν εθνικές στρατηγικές δημόσιας υγείας για τους πενθούντες πληθυσμούς.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 6 εκατομμύρια θάνατοι λόγω της πανδημίας του COVID. Εκατομμύρια οικογένειες και φροντιστές θρηνούν τις απώλειες, πολλοί από αυτούς χωρίς καν να τους έχει δοθεί η ευκαιρία να πουν «το τελευταίο αντίο» στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Αν συνυπολογίσουμε τις άλλες ασθένειες και τους πολέμους, η κατάσταση στον παγκόσμιο πληθυσμό είναι τραγική. Δεδομένου ότι κάθε θάνατος επηρεάζει άμεσα έως και 9 άτομα κι ότι περίπου 120 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν τα τελευταία δύο χρόνια, υπολογίζεται ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι αυτήν την περίοδο βιώνουν πένθος από έναν ή περισσότερους θανάτους ανθρώπων που ήταν σημαντικοί για αυτούς. Παράλληλα, η τεράστια πίεση στην υγειονομική περίθαλψη κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχει οδηγήσει σε άνευ προηγουμένου θλίψη και ταλαιπωρία το υγειονομικό προσωπικό το οποίο συνεχίζει να παρέχει τις υπηρεσίες του επιβαρυμένο σωματικά και ψυχικά.
Οι υπηρεσίες Παρηγορικής Φροντίδας είναι απαραίτητες για την υποστήριξη όλων αυτών των ανθρώπων καθώς αφορά όλα τα στάδια της ασθένειας, συμπεριλαμβανομένης της παροχής φροντίδας πένθους. Πρόκειται για την συνεργασία ασθενών, ειδικευμένων γιατρών, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων και οικογένειας και θα πρέπει να παρέχεται μέσα από προγράμματα/υπηρεσίες σε όλες τις ηλικίες ώστε να εξασφαλίζεται μια ολιστική προσέγγιση των ασθενών και των πενθούντων. Η παρηγορητική φροντίδα είναι η ενεργή ολιστική φροντίδα των ατόμων με σοβαρή ταλαιπωρία που σχετίζεται με την υγεία λόγω σοβαρής ασθένειας και ιδιαίτερα εκείνων που πλησιάζουν στο τέλος της ζωής. Η προληπτική αντιμετώπιση της επιβάρυνσης της ψυχικής υγείας κατά τη διάρκεια σοβαρής ασθένειας, θλίψης και πένθους είναι μια κρίσιμη επένδυση πόρων, από την οποία επωφελούνται οι κοινότητες καθώς εμποδίζει την απομόνωση και ενισχύει την κοινωνική συνοχή. Μέσω της επένδυσης στην υποστήριξη του πένθους στη βάση της κοινότητας, τιμάμε τη ζωή ενώ παράλληλα η ομαλά βιωμένη θλίψη μας ενώνει με συμπόνια και αλληλοϋποστήριξη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αντίκτυπος της πανδημίας στους ευάλωτους πληθυσμός είναι δυσανάλογος καθώς έχει αυξηθεί το βάρος της θλίψης στις χώρες με τη μικρότερη πρόσβαση σε υπηρεσίες Παρηγορικής Φροντίδας. Το 86% των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που χρειάζονται Παρηγορητική Φροντίδα δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτήν. 18 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο με πόνο και ταλαιπωρία, λόγω έλλειψης πρόσβασης. Μεγάλο μέρος του προβλήματος αυτού προκαλείται από την άγνοια των ευεργετικών αποτελεσμάτων της Παρηγορικής Φροντίδας.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η κατάσταση είναι απογοητευτική. Οι υπηρεσίες Παρηγορικής Φροντίδας είναι στο 0,05 ανά 100.000 κατοίκους όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στο 0,8. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τα ποσοστά στην Ουγγαρία είναι 1,1, στην Ισλανδία 1,5 και στην Ιρλανδία 1,9 (βλ. Atlas of Palliative Care in Europe, 2019).
H διεθνής επιστημονική κοινότητα με την φετινή καμπάνια για την Παγκόσμια Ημέρα Ξενώνων και Παρηγορικής Φροντίδας, επιδιώκει:
- Πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και υποστήριξη: εκστρατείες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για το κοινό, κοινωνική και ομαδική υποστήριξη και ατομική συμβουλευτική, τριτοβάθμια υποστήριξη για τις παρατεταμένες διαταραχές θλίψης και τις ανθρωπιστικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης
- Υποστήριξη στο χώρο εργασίας, με ευέλικτες πολιτικές αδειών πένθους, εκπαιδευτικά προγράμματα για εργαζόμενους, συμμετοχή της κοινότητας στην υποστήριξη των πενθούντων και αυξημένη πρόσβαση σε προγράμματα/υπηρεσίες νοσηλείας και Παρηγορικής Φροντίδας
Διεκδικήστε μαζί μας:
Χρειαζόμαστε εθνικές στρατηγικές για την Παρηγορική Φροντίδα #PalliativeCare #GoodGrief #HealingHeartsandCommunities #WHPCDay22 #MentalHealth #HealingHeartsandCommunities #WHPCDay22 #GoodGrief #UHC #UniversalHealthCoverage #PalliativeCare #HumanRights #UHC2030
Η Παγκόσμια Ημέρα Ξενώνων και Παρηγορητικής Φροντίδας διοργανώνεται από το Worldwide Hospice Palliative Care Alliance., με στόχο να βελτιώσει τις συνθήκες και να μειώσει την άδικη ταλαιπωρία όσων χρειάζονται παρηγορητική φροντίδα παγκοσμίως. Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. επικοινωνεί τα μηνύματα της Παγκόσμιας Ημέρας άπό την καθιέρωσή της στην Ελλάδα, με εκστρατείες και πρωτοβουλίες που μπορείτε να δείτε συγκεντρωμένες εδώ: https://grpalliative.gr/pari-sy-a/world-palliative-day/
Εξομολογήσεις
“Γιατρέ δεν έχω ανάσα!”. Αυτή είναι η φράση που με συνταράσσει σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Ακόμα δεν μπορώ να την συνηθίσω. Στο Σισμανόγλειο, το οποίο μετατρέψαμε σε νοσοκομείο Covid-19, μπήκαμε εξαρχής στην πρώτη γραμμή. Αντιμετωπίσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δοκιμάστηκε όχι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχική μας υγεία. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε εκείνα τα δραματικά λεπτά πριν τη διασωλήνωση κατά την οποία ο καταπονημένος ασθενής γεμάτος φόβους, ανησυχίες ζητά να πει δυο λόγια στους αγαπημένους του, να εκμηστυρευτεί, να κλάψει, να πάρει μια ψυχική ανάσα πριν βυθιστεί στο άγνωστο. Δεν θα μπορούσα να διαχειριστώ επιτυχώς αυτή την κατάσταση αν δεν είχα την εμπειρία της Παρηγορικής Φροντίδας. Τα συνέδρια και της σεμινάρια της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. ήταν το πολύτιμο εφόδιο που με στήριξε σε αυτή τη συνταρακτική εμπειρία”.
Μαρία Κοκολάκη
Διευθύντρια Αναισθησιολογικού Τμήματος & Ιατρείου Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας “Σισμανόγλειο”, Ταμίας ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α., Αντιπρόεδρος Ε.Ε.ΚΑ.Α.
“Οι παρακάτω σκέψεις αποτελούν ευχαριστίες από τα βάθη της καρδιάς μου στην ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. και ιδιαίτερα προς την ιατρό κα. Σιαφάκα Ιωάννα και το νοσηλευτή κ. Μπερδούση Ιωάννη καθώς είχα προσωπική άριστη επαφή και συνεργασία μαζί τους αλλά και σε όσους συνδράμουν στο έργο τους ώστε η μητέρα μου να περάσει τις τελευταίες στιγμές της ζωής της ανακουφισμένη από πόνους στο σπίτι κοντά στην οικογένειά της. Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από το θάνατό της. Ένας χρόνος με την έλλειψή της αλλά την ανακούφιση ότι το “μαρτύριο” τελείωσε. `{`…`}` Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά για την εμπειρία ενός έτους της άνισης αυτής μάχης, όμως επειδή όλα στο πεδίο κρίνονται θα πω μόνο θάρρος ως το τέλος κι όπου φτάσετε. Στη μνήμη της αλλά και στη δική μου, η ανιδιοτελεής βοήθειά σας είναι αξέχαστη”.
Σ.Μ.
(Τα στοιχεία του φροντιστή παραμένουν στη διάθεση της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.)
Είμαι ο Τ. Γ. από τις Σέρρες ,και με αυτή την επιστολή θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου ,για το ιατρικό ,νοσηλευτικό προσωπικό σας. Εδώ και 34 χρόνια πάσχω από τη νόσο του Κρον και έχω νοσηλευτεί ,κατά καιρούς σε περιφερειακά νοσοκομεία της χώρας μας αλλά και σε κρατικά νοσοκομεία της Μ.Βρετανίας, το St Mary’sHospital του Λονδίνου. Έτσι έχοντας τόση εμπειρία και τόσες εικόνες από νοσοκομεία μπορώ να πω ότι τώρα που είμαι κάτω από τη Σκέπη του ΘΕΟΥ αλλά και του ‘’ΘΕΑΓΕΝΕΙΟΥ-ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΝΟΥ’’ αισθάνομαι τόσο πολύ ικανοποιημένος ,αλλά και τόσο ασφαλής . Οσες ευχές, όσα ευχαριστώ και να σας πω θα είναι λίγο για όλα αυτά που αισθάνομαι για σας κα Ανίσογλου και για τις συνεργάτιδες σας. Είναι λίγο γιατί χάρη σε σας αισθάνομαι πλέον ΑΣΦΑΛΗΣ. Είναι λίγο γιατί έχω εσάς τους «δικούς μου» άνθρωπος στους οποίους μπορώ να βασιστώ. Μπορώ να βασίζομαι πάνω σας γιατί εκτός του ότι έχετε πλήρη επιστημονική κατάρτιση έχετε και το καλύτερο φάρμακο, την ανθρωπιά σας, που ξέρω ότι θα σκύψετε και επιλύσετε το οποιοδήποτε πρόβλημα τώρα και στο μέλλον που θα μου παρουσιασθεί. Υ.Γ. Από καρδιάς ένα ταπεινό μικρό Ευχαριστώ
Γ. Τ. ΣΕΡΡΕΣ
(Το πλήρες όνομα του ασθενούς είναι στη διάθεση της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.)
Χαίρομαι που έχω τη δυνατότητα να σας μιλήσω για την ανακάλυψή μου. Είδα με τα μάτια μου, άγγιξα με τα χέρια μου, μύρισα το άνθος της βούλησης και της ανθρωπιάς σ’ ένα υπόγειο. Το φως του ήλιου δεν φτάνει ποτέ, οι σωλήνες νερού απαρχαιωμένοι, ο αέρας εισβάλλει από έναν φεγγίτη μικρών διαστάσεων, που επιτρέπει μόνο να δει κάποιος τα παπούτσια των περαστικών, η ψευδοροφή προσπαθεί φιλότιμα να κρύψει καλωδιώσεις και να καλύψει υγρασίες, πάτωμα χιλιομπαλωμένο αλλά καθαρό. Εκεί, αντάμωσα εγώ ξάστερο ουρανό. Δέκα χρόνια τώρα, μετά την αφαίρεση του δεξιού άνω λοβού του πνεύμονά μου από καρκίνο, υποφέρω από χρόνιο νευροπαθητικό πόνο. Σε τούτο το μέρος προστρέχω, προσδοκώντας ανακούφιση. Δεν το διάλεξα τυχαία το αγαπημένο μου υπόγειο. Οι απαιτήσεις σαφείς, οι συστάσεις εξαιρετικές. Άριστη γνώση, φιλότιμο, ανθρωπιά. Σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια, όχι μόνο το επιβεβαιώνω, αλλά μιλώ στεντόρεια για φίλους, που διαθέτουν τη γνώση, την ψυχή και την αλήθεια τους καθημερινά κάτω από αντίξοες συνθήκες, βαριά πληγωμένους από την μη αναγνώριση της δουλειάς και της προσφοράς τους από την πολιτεία. Σκύβουν πάνω στον πόνο δαμάζοντάς τον. Δεν ζητούν ανταπόδοση, προσμένουν μόνο ένα ισχνό χαμόγελο λύτρωσης. Πιστεύω ακράδαντα πως τους κρατούν δυνατούς, ακμαίους και άγρυπνους στις επάλξεις, η ικανοποίηση και η ευγνωμοσύνη που αντιφεγγίζουν στα μάτια μας, στο πονεμένο βλέμμα όλων των ασθενών, οι οποίοι παλεύουμε σκληρά με το μαρτύριο του πόνου. Βέβαια, ανάμεσα σ’ εμάς, τους ασθενείς, υπάρχουν άνθρωποι οργισμένοι, αγενείς, αγνώμονες, ο καθείς ανάλογα με τον χαρακτήρα και την ποιότητα που φέρει. Κι όμως, όλοι αδιακρίτως αντιμετωπίζονται και περιθάλπονται με την ίδια ευσυνειδησία, την ίδια υπομονή και το ίδιο σθένος. Ως πολίτης ετούτης της χώρας, που δυστυχώς για λόγους υγείας, περιπλανήθηκα στα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας, οφείλω να επικεντρωθώ στο γεγονός, πως οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό τους, επιβάλλεται να απολαμβάνουν τον απόλυτο σεβασμό όλων μας, πράγμα που πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά με την καταπολέμηση της παρατηρούμενης «αδημίας» στου αγώνες τους για καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής. Η σημασία του παρόντος ορίζεται από τον βαθμό διορατικότητας και εφαρμογής στο μέλλον, μετατρέποντας τη μελαγχολία σε αγώνες, όπου βρεθούμε, όπου σταθούμε, δημιουργώντας μοχλούς πίεσης στους αρμόδιους. Με τον σεβασμό και την αγάπη μου προς το ανθρώπινο δυναμικό του Ιατρείου Πόνου του Ιπποκράτειου νοσοκομείο Αθηνών.
Π. Α.
Tα στοιχεία της ασθενούς είναι στη διάθεση της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.
Δείτε το βίντεο για την Παγκόσμια Ημέρα Π.Φ. εδώ
 |
BONO – Τραγουδιστής των U2 «Στη ζωή προσπαθείς μόνος να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου. Στον θάνατο όμως κάποιοι άλλοι το κάνουν αυτό για σένα. Η φιλοσοφία Ξενώνα με αγγίζει ιδιαίτερα γιατί έτσι αντιμετωπίστηκε ο πατέρας μου πριν πεθάνει από καρκίνο. Αυτοί οι άνθρωποι που εργάζονται στους Ξενώνες είναι ένα είδος αγγέλων. Σε συνοδεύουν στην πύλη του θανάτου, είναι η μαμή που σε παραδίδει στην επόμενη ζωή σου. Η άνεση και η ανακούφιση που σου εξασφαλίζουν είναι υποστηρικτική και απλώνεται στην οικογένεια, τους φίλους, τους συνεργάτες. Θα ήταν ευλογία αυτή τη φροντίδα να μπορούσε να την προσλάβει ο καθένας. Στις φτωχές χώρες που οι άνθρωποι πρέπει να παλεύουν για τη ζωή τους, οι συνθήκες του θανάτου αγνοούνται και δεν υπολογίζονται. Αλλά θα πρέπει να πούμε ότι το πώς φροντίζουμε τους ασθενείς μας και τους ανθρώπους που πεθαίνουν είναι ένα πείραμα που ελέγχει σφαιρικά τον ανθρωπισμό μας. Έτσι όπως παλεύουμε για ισότητα στη ζωή πρέπει να παλεύουμε για ισότητα στο θάνατο». |
 |
Sir Elton John «Η πρόσβαση σε καλύτερης ποιότητας φροντίδα, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσεις νόσο τελικού σταδίου, πρέπει να θεωρηθεί ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά παρόλα αυτά είναι ένα δικαίωμα που κάθε χώρα το αρνείται στους ανθρώπους της. Πρέπει να πείσουμε τις κυβερνήσεις ότι είναι απαραίτητο. Παρακαλώ ελάτε μαζί μου σε αυτή την πρωτοβουλία και κάντε τη φωνή σας να ακουστεί». |
ΜΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ
Της Joanna Davies
Ήμουν ένα τέλειο δημιούργημα
Όμως η μοίρα γύρισε, με κοίταξε
Και μου είπε: “σε γέλασα,
Ο χρόνος σου τελείωσε τώρα δες:”
Παιδικά όνειρα, εύθραυστα και ξηλωμένα
Ώριμα σχέδια, τρελά ταξίδια σε μακρινούς τόπους
Εκεί που θα’θελα να είμαι καλή, αλλά μάλλον δεν ήμουν.
Αυτό μες το κεφάλι μου με τρελαίνει
Κρύβω τα πρησμένα μάτια και την πληγωμένη περηφάνεια
Μου στέρησαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου
Τώρα μου γελούν ειρωνικά
Όλα τα παράλογα σχέδιά μου
Γεμάτη δάκρυα
Η σάρκα είναι αδύνατη, το μυαλό πληγωμένο και βραδύ
Η ζωή συνεχίζεται, και μεις κάνουμε κύκλους
Ξέρω πως οι λέξεις δεν μπορούν να τα σκοτώσουν αυτά,
Αλλά δεν γίνεται να ζεις μόνο με την ελπίδα –
Ό,τι ωριμάσει, μπορεί να κοπεί.
Θα διαβώ τη θάλασσα για έναν πιο φωτεινό κόσμο
Θα με οδηγούν οι Άγγελοι, και θα κρατώ τους θησαυρούς της ζωής μου:
Κόρη, αδερφή, μητέρα και σύζυγος
Κι ο χρόνος σιγά-σιγά γύριζε το μαχαίρι.
Υπάρχει μια λύπη στα μάτια μου —
Κανείς δε μάντεψε –
Κανείς δεν προσπάθησε
Μερικοί νομίζουν πως θα είμαι μακριά,
Άλλοι ξέρουν πως θα είμαι μαζί τους κάθε μέρα.
Μα να θυμάσαι πως…
Είμαι ευλογημένη αγάπησα και αγαπήθηκα
Φίλοι ήρθαν κι έφυγαν
Εκείνοι που μου είπαν ψέμματα, που είπαν πως με νοιάζονταν
Με άφησαν πληγωμένη, με άφησαν περιφρονημένη και φοβισμένη
Αλλά οι καλοί έμειναν, έπαιξαν το παιχνίδι και έδοσαν
Φώτιση στο μικρό και τρομαγμένο αυτό κοριτσάκι
Να είναι ευλογημένη η μέρα που εσύ ήρθες στη ζωή μου
Ψάχνω τους Αγγέλους,
Μήπως βρω λίγη ειρήνη
Είναι καλά να μείνω εδώ;
Παρακαλώ φτερά μου, πάρτε με μακριά
Ξέρω πως ο Παράδεισος δίνει, και ο Παράδεισος παίρνει. Μα οι Άγγελοι
Με οδήγησαν σ’έναν ειρηνικό τόπο που δεν μπόρεσα να βρω μέσα μου
Το τώρα, όπως δεν το έχω δει ποτέ…
Είναι καλά να μείνω εδώ και να αναπαυθώ;
Παρακαλώ φτερά μου, πάρτε με μακριά
Ο Παράδεισος είναι πάντα δίπλα μας
Ο Παράδεισος ξέρει πως περιμένω να με βρουν
Έτσι, δε χρειάζεται να πω “αντίο”
Δελτία Τύπου
