Η εμπειρία μου από τη διαχείριση ασθενών με COVID-19 (Corona Virus Disease) σε ένα δημόσιο νοσοκομείο.

Μια πρωτοφανή κατάσταση βιώνουμε οι αναισθησιολόγοι στην πρώτη γραμμή της μάχης με τον COVID – 19. Πρωτοφανής τόσο σε ό,τι αφορά την εικόνα των ασθενών όσο και σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του δικού μας άγχους.

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν φονικό ιό που έφτασε μέσα από ένα παράξενο ταξίδι από την αγορά Χουάν της Γιουχάν σε όλο τον Πλανήτη. Η ομοιότητά του SARS – COV – 2 με τον SARS – cov που προσβάλει νυχτερίδες, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι νυχτερίδες λειτούργησαν ως δεξαμενή του προγόνου του ιού, ο οποίος μεταφέρθηκε στον άνθρωπο με μετάλλαξη. Ο νέος ιός προσαρμόστηκε στο νέο ξενιστή μέσω της μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οι έρευνες αναφέρουν ότι η σύγκριση της “πρωτεΐνης ακίδας” του ιού και αυτής του ιού των νυχτερίδων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ιός που μεταφέρθηκε στον άνθρωπο είναι “ζωονόσος” η οποία προήλθε από τους μυρμηγκοφάγους.

Η εικόνα των ασθενών είναι πρωτόγνωρη καθώς, μεταξύ άλλων, παρουσιάζουν αιφνιδιαστική έλλειψη “ανάσας – αέρα”. Ο ιός εισέρχεται από το ανώτερο αναπνευστικό με στόχο τους πνεύμονες. Εκεί πολλαπλασιάζεται μέσα στα επιθηλιακά κύτταρα τα οποία καταστρέφει για να εξέλθουν τα αντίγραφα (https://www.who.int). Ο δικός μας φόβος είναι επίσης πρωτόγνωρος καθώς η μόλυνσή μας μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή: από το ατρόλυμα κατά τη διασωλήνωση αλλά και από την διακομιδή αυτών των ασθενών στα νοσοκομεία αναφοράς. O κυριότερος τρόπος μετάδοσης της νόσου στους επαγγελματίες υγείας είναι όταν αγγίζουν τους βλεννογόνους τους με επιμολυσμένα χέρια ή γάντια.

Η κατάσταση που βιώνουμε στα νοσοκομεία μας είναι επίσης πρωτόγνωρη. Στην πανδημία που ζούμε δεν υπάρχουν ειδικότητες, δεν υπάρχουν επαγγελματικοί τίτλοι, αλλά επαγγελματίες υγείας που καλούνται να ανταποκριθούν. Ανταποκρινόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε με τα μέσα που διαθέτουμε, με το περίσσευμα θάρρους, υπευθυνότητας και γνώσης που έχει ο καθένας στην φαρέτρα του. Σε ό,τι με αφορά έχω να καταθέσω ότι τα πιο χρήσιμα “όπλα” για χρήση στην πρώτη γραμμή είναι:

  • Η μακρόχρονη εκπαίδευσή μου στην διαχείριση του πόνου και την Παρηγορική Φροντίδα από την ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.
  • Η εμπειρία, οι γνώσεις και δεξιότητες στην Παρηγορική Φροντίδα σε μαζικές καταστροφές.
  • Η οργάνωση μεγάλου αριθμού σεμιναρίων στην Παρηγορική Φροντίδα Ιατρών και Νοσηλευτών
  • Η εκπαίδευσή μου στη διαχείριση stress και αυτοφροντίδας από την ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.
  • Η εκπαίδευση στη “διαχείριση κρίσεων” μαζικών καταστροφών στο νοσοκομείο μου.

Με όλα τα παραπάνω διαχειρίζομαι την έλλειψη “ανάσας – αέρα” των ασθενών με COVID – 19, διαχειρίζομαι το άγχος μου κι οργανώνω το τμήμα μου. Το συμπέρασμά μου είναι ότι
Η Παρηγορική Φροντίδα σε όλο τον Πλανήτη δεν ήταν ποτέ περισσότερο σημαντική από ό,τι τώρα. Τελειώνω την ανταπόκριση με το μήνυμα “Μένουμε σπίτι για το καλό όλων μας!”

Με αγάπη
Η ταμίας της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α.
Μαρία Κοκολάκη